Etap P16D: Kotuszów - Szydłów

 Pierwszy mój (mini-)etap Małopolskiej Drogi Świętego Jakuba. Szydłów darzę szczególnym sentymentem - "polskie Carcassonne".

Budziłem się w nocy – trochę z zimna, trochę z jakiegoś niepokoju, ale na dobre obudziła mnie ptaszyna jakoś przed piątą, kiedy już świtało. A kiedy słońce wschodziło, kościół świętego Jakuba był opromieniony różowym światłem. 

Myślałem, że wstanę, spakuję się i zrobię zdjęcie, ale o 5:30, kiedy kończyłem pakowanie, nagle poświata znikła, prawdopodobnie słońce znalazło się za chmurami, które przeważają na dzisiejszym niebie. No, ewentualnie może za jakimiś drzewami, lasem czy wypukłością terenu, tak więc kościół już nie świeci, zachowuje jakieś blade resztki tego różu. A ptak mnie tak natarczywie budził!

Etap P15D: Łagów - Raków - Kotuszów

Na zakręcie najpierw dwa bociany. Gdy stanąłem, by zrobić zdjęcie, zorientowały się, i wzbiły się w powietrze, każdy w inną stronę. A zaraz potem zagadnął mnie pan po sześćdziesiątce, w eleganckiej błękitnej koszuli, bardzo rozmowny. Zobaczył, że idę boso (szedłem boso, bo sandały mi wczoraj namokły i nieprzyjemnie cmokają na asfalcie): – Tak jak teraz, to w sam raz. Jeszcze asfalt nie parzy – po czym, zwracając uwagę na bociany: – Z rana tu przyleciały na śniadanie; widać, coś na tej łące znalazły!

Etap P14D: Huta Podłysica - Święty Krzyż - Łagów

 Miejscowość, z której wyruszam, nazywa się Huta Podłysica i znajduje się pomiędzy Podłysicą a Hutą Szklaną. Wyszedłem po angielsku, i nie wypytałem o drogę. W którą stronę teraz? Pochmurno, te zorze słoneczne to bardziej na wschodzie czy bardziej na północy?

Nawet nie ma kogo zapytać. Tylko układ szos przekonuje mnie (przy porównaniu z mapą), że wybrałem kierunek dobrze. Miał być dziś upał, a tymczasem zanosi się raczej na deszczyk. Dopiero w miejscu, gdzie wczoraj wyszedłem na główną ulicę w Hucie, odnajduję znak szlaku jakubowego. Przed wejściem do parku narodowego (droga na Święty Krzyż) stoi flota meleksów ze znakiem „Uwaga, dzieci!”. Fajny pomysł: wwozi się chętnych, ale bez spalin i hałasu. Mijają mnie kolejni pedałujący na najniższej przerzutce. Jednak samochody też jeżdżą.

Etap P13D: Bodzentyn - Łysica - Huta Szklana

Uczyłem się w szkole, że najwyższy szczyt Gór Świętokrzyskich ma 612 metrów n.p.m. Ostatnio jednak dostał „podwyżkę”: wierzchołek dotąd uważany za najwyższy ma, jak wykazały najnowsze pomiary, 613,3 m, a jeszcze wyższy jest wierzchołek wschodni – Skała Agaty: 613,9 m. Szlak go omijał, ale w takiej sytuacji musiano wydeptać tam ścieżkę :)

  Dziś, w sobotę, od rana słonecznie. Tylko dlaczego tu nic nie schnie? Ani buty, które gospodyni trzymała na piecu, ani nawet mój błyskawicznie schnący ręcznik turystyczny, ani uprane nogawki spodni, które wcześniej schły nawet w mżawce... Grunt, że nocleg spokojny, suchy, ciepły, miękki i higieniczny. Rano gospodyni spisuje mnie i inkasuje. A na dworze słońce, radość!

Etap P12D: Wąchock - Bodzentyn

 

 

 

Etap przez Puszczę Sieradowicką i Płaskowyż Suchedniowski – podnóże Gór Świętokrzyskich. Zbieram się bez pośpiechu, ale i bez ociągania: brat Filip chciał mieć o dziewiątej wolny pokój. Z trudem udaje mi się opuścić go na czas. Na dworzu wciąż siąpi drobny ale gęsty kapuśniaczek. Niestety, butów nie było gdzie wysuszyć. Liczyłem na przewiew w sieni, ale rano tak samo mokre jak wieczorem. Zaraz za bramą klasztoru są znaki szlaku – ale mam wyjść z Wąchocka i Pomnika Sołtysa nie zobaczyć?

Etap P11D: Wilczna - Wąchock

 

Znowu otrzymałem to, o co prosiłem Górę: nocleg w klasztorze cystersów, w „celi gości”, i to za „co łaska” albo nawet za samą modlitwę. Ciepła herbata, ciepły prysznic, ciepłe łóżko, mała przepierka i obfita kolacja z tego, czego nakupiłem. Na dworzu ulewa, od której oddzielają mnie tony wiekowych murów...

Etap P10D: Maryno - Skaryszew - Wilczna

 

Skaryszew. Ok. 14.30 docieram na rynek – miałem tu być wieczorem. Wczoraj albo dzisiaj, ale wieczorem. Znowu kropi a równocześnie prześwieca blask słońca. I znowu trafiam na wizytę biskupa, jak się dowiaduję z krótkiej pogawędki z proboszczem miejscowego Kościoła Stacyjnego, wielkim entuzjastą Camino de Santiago. Chce mi podarować przewodnik po Drodze Świętokrzyskiej. Odmawiam, bo to kolejne dekagramy do dźwigania. Przeglądam go tylko przez chwilę – czy dobrze sobie naniosłem trasę na mapkę?

Etap P9D: Zagożdżon - Maryno

Tytułowy Zagożdżon to dawna nazwa miasta Pionki. Zaskoczył mnie widok stacji. Nie wiem, czy nie doszedłem poprzednio aż do Pionek Zachodnich. Ale mniejsza o to. Gdzie wysiadłem, stąd idę. Stare domeczki, na nich szyldy: „Fryzjer”, „Szewc”, „Sklep elektryczny” – wszystko bardzo skromne, być może niezmienione od stu lat, jakbym się cofnął do dzieciństwa. Nie sto lat, ale też sporo, też inna epoka. I pan wiozący złom wózkiem dziecięcym. Zupełnie tamte czasy! No i czekanie na przejeździe na przejazd pociągu towarowego, z charakterystycznym rytmem stukotu kół na stykowych jeszcze torach. A za torami niedaleko targ: świeże warzywa i owoce, sukienki i tak dalej, jak to na targu. A w handlowym zgrupowaniu pawilonów za urzędem miasta, w filii Oskroby, jagodzianka jak za dawnych czasów, porządnie nadziana – tylko że na ciepło.