Podobno w ostatnich latach wyznakowano nowy szlak: Świętokrzyską Drogę Św. Jakuba, która prowadzi z Warszawy do Krakowa, gdzie łączy się z Via Regia. Postanowiłem ją dziś zainaugurować, niestety nigdzie w terenie nie natknąłem się na jej znak. Ale może to moja wina, bo na odc. od kościoła św. Anny aż do Wilanowa poszedłem własnym wariantem, a czasem niełatwo jest (zwł. w Polsce) odnaleźć szlak, jak się nie idzie nim cały czas. Ale do rzeczy.
Jest bardzo wczesna (jak na mnie) godzina. Wyruszam dziś wcześniej niż na Camino w Hiszpanii, choć tam mobilizowała obecność innych pielgrzymów i reguła wyganiania wszystkich ze schroniska do 8-ej albo 8.30. Dziś obudził mnie jasny świt i zapał do powrotu na szlak po zimowej przerwie. W ślad za świtem wzeszło słońce i rozjarzył się błękit nieba, a ja nie patrzyłem na zegar, tylko robiłem wszystko co trzeba, aż do momentu, gdy byłem gotów do wyjścia.
Na miejscu startu nie doczekałem się Julki (mieliśmy iść razem). Może zaskoczyła ją zmiana czasu na letni. Mnie też, ale moje zegary przestawiły się same, i nawet się nie zorientowałem, tylko jak obudziłem się o szóstej, dziwiłem się, że jeszcze po niebie nie widać, czy jest pochmurno, czy też dzień będzie słoneczny. Wyjaśniło się to w ciągu dwudziestu minut. Słonecznie, i to jak! Temperatura, początkowo bliska zeru, szybko wzrasta. Ptaki śpiewają, jeden przez drugiego, jak szalone - wiosna w pełni.
