Wiersz pielgrzyma (O Cebreiro)

Nawet jeśli przewędrowałem wszystkie drogi,
przemierzyłem góry i doliny ze wschodu na zachód,
jeśli nie odkryłem wolności bycia sobą,
to nie dotarłem nigdzie.

Nawet jeśli dzieliłem się całym moim dobytkiem
z ludźmi innych języków i kultur;
zaprzyjaźniłem się z Pielgrzymami z tysiąca ścieżek,
lub dzieliłem albergue ze świętymi i książętami,
jeśli jutro nie będę w stanie wybaczyć bliźniemu,
to nie dotarłem nigdzie.

Nawet jeśli nosiłem swój plecak od początku do końca
i czekałem na każdego Pielgrzyma potrzebującego otuchy,
lub oddałem swoje łóżko komuś, kto przybył później niż ja,
dałem butelkę wody nic za nią nie biorąc;
jeśli po powrocie do domu i pracy
nie potrafię tworzyć braterstwa
ani szczęścia, pokoju i jedności,
to nie dotarłem nigdzie.

Nawet jeśli każdego dnia miałem jedzenie i wodę,
a co noc - dach nad głową i prysznic,
i moje obrażenia były dobrze opatrywane,
jeśli nie odkryłem w tym wszystkim miłości Boga,
to nie dotarłem nigdzie.

(tekst napotkany gdzieś w okolicy O Cebreiro przez Wayne’a i Karen, parę pielgrzymów z Australii)